Postać Grażyny Staniszewskiej jest powszechnie znana, przypominamy najważniejsze fakty z jeż życia.
Grażyna Staniszewska urodziła się 2 listopada 1949 w Białej Krakowskiej. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1971). Już w czasie studiów angażowała się politycznie. W marcu 1968 r. uczestniczyła w wiecach studenckich na UJ. W latach 1972-1977 była nauczycielką języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących w Bielsku-Białej, a w latach 1977-1981 była kierownikiem Miejskiego Domu Kultury w Bielsku-Białej Filia w Wapienicy.

Od momentu powstania NSZZ Solidarność we wrześniu 1980 r. organizowała struktury S bielskich pracowników kultury. Była również organizatorką i kierownikiem Wszechnicy Podbeskidzia oraz członkiem redakcji niezależnego pisma Moim Zdaniem, a w listopadzie 1981 r. sygnatariuszką deklaracji ideowej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 r. została internowana w Ośrodku Odosobnienia w Cieszynie, następnie w Gołdapi. Zwolniona z internowania 24 lipca 1982 r. ponownie zatrudniła się w MDK.

Współpracowała z takimi pismami podziemnymi, jak: Tygodnik Mazowsze, KOS, Paragraf, wydawnictwami: NOWa, Krąg; z Regionalną Komisją Wykonawczą Trzeci Szereg S. Od wiosny 1983 r. redagowała pismo Solidarność Podbeskidzia. W latach 80. Służba Bezpieczeństwa prowadziła grę operacyjną i rozpoznawczą wobec jej osoby. W Instytucie Pamięci Narodowej zgromadzono obszerne akta, z których można się dowiedzieć o metodach inwigilacji Grażyny Staniszewskiej przez SB. Szczególnie intensywne zainteresowanie jej osobą służby przejawiały w latach 1981-1983 i 1987-1989. Ze starcia z aparatem bezpieczeństwa wyszła obronną ręką.

W czasach przełomu aktywnie uczestniczyła w zachodzących zmianach. Jako jedyna kobieta w reprezentacji opozycji uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w 1989 r. W latach 1989-2001 była posłanką do Sejmu RP z listy Komitetu Obywatelskiego Solidarność. Należała do Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1995-1996 była sekretarzem generalnym UW. W latach 1993-1997 była wiceprzewodniczącą, a w latach 1998-2001 przewodniczącą Parlamentarnej Grupy Polsko-Wegierskiej, inicjatorką rozwoju współpracy gospodarczej i kulturalnej między Polską (zwłaszcza gminami Podbeskidzia) i Węgrami.

W 1992 r. była współzałożycielką Społecznego Ruchu Inicjatyw Gospodarczych Spring’92; a w 1998 r. inicjatorką programu Pracownia Internetowa w Każdej Gminie, następnie programu Interkl@sa.
W kadencji 2001-2004 była senatorem RP z listy Bloku Senat 2001, a w latach 2004-2009 posłanką do Parlamentu Europejskiego z listy Komitetu Wyborczego UW. W listopadzie 2004 r. była obserwatorką z ramienia OBWE drugiej tury wyborów prezydenckich na Ukrainie, uczestniczką wieców opozycji ukraińskiej na Majdanie Niezawisimosti (pl. Niepodległości) w Kijowie.

Działa w wielu organizacjach społecznych na terenie Bielska-Białej i na rzecz jego mieszkańców, m.in. w Stowarzyszeniu Instytut Południowy, Beskidzkim Stowarzyszeniu Edukacyjnym, Beskidzkim Stowarzyszeniu Wspierania Inicjatyw Sportowo-Rekreacyjnych i Turystycznych, Beskidzkim Stowarzyszeniu Wspierania Organizacji Pozarządowych.

W Bielsku-Białej jest powszechnie znana z promocji jazdy na rowerze. Od 1996 r. jest organizatorką bielskich i podbeskidzkich rajdów rowerowych, a w 2005 r. założyła Bielskie Towarzystwo Cyklistów. Była inicjatorką budowy Wiślanej Trasy Rowerowej. Kolejną jej lokalną inicjatywą jest założenie w 2009 r. Towarzystwa Przyjaciół Bielska-Białej i Podbeskidzia.

W ostatnich latach w sposób szczególny zajęła się inicjatywami związanymi z integracją cudzoziemców mieszkających w stolicy Podbeskidzia. Jest Laureatką Nagrody Fundacji Polcul (1987), została odznaczona Orderem Księżnej Olgi (przez Prezydenta Ukrainy, 2009), węgierskim Orderem Świętego Stefana (2001) i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011).