W kościele pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski zmarłego żegnali najbliżsi, przedstawiciele prezydenta Rzeczypospolitej, Prezesa Rady Ministrów, Resortu Obrony Narodowej i wojska, w tym jednostek specjalnych. Przed mszą Świętą śp. Aleksander Tarnawski został pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika. Został także odznaczony przez prezydenta RP Medalem Stulecia Odzyskania Niepodległości. Mszę Świętą koncelebrowali kapelani Wojska Polskiego, Policji i księża Salwatorianie, gospodarze miejscowej świątyni.

W homilii Proboszcz Parafii Wojskowej św. o. Rafała Kalinowskiego w Warszawie - Rembertowie, ks. ppłk dr Ireneusz Biruś powiedział, że śp. Aleksandrowi Tarnawskiemu Pan Bóg dał żyć 101 lat, a to wielki dar. - Był żywą historią. Był wzorem tego, dla kogo Ojczyzna była największym darem i wzorem tego, który za Ojczyznę oddał wszystko. Poświęcił jej całe życie. Dawał tego przykład do końca. Ostatni żyjący Cichociemny. Jeden z 316 polskich żołnierzy Armii Krajowej, który skoczył do okupowanej Polski podczas II wojny. Należał do komandosów polskiego podziemia. Należał do elity Polski Walczącej - podkreślał ksiądz kapelan. Po przemówieniach i zakończeniu Mszy Świętej pogrzebowej ciąg dalszy uroczystości odbył się na cmentarzu w Starym Bielsku, której przewodniczył Biskup Polowy Wiesław Lechowicz.

Po skończonej uroczystości pogrzebowej bp W. Lechowicz odwiedził Parafię Wojskową w Bielsku-Białej zapoznając się z infrastrukturą Parafii i kościoła garnizonowego. Biskupowi Polowemu towarzyszył ks. mjr Marcin Janocha - Szef Sekretariatu Biskupa Polowego, dziekan Wojsk Specjalnych - ks. płk dr Piotr Sroka, dziekan Żandarmerii Wojskowej - ks. ppłk dr Ireneusz Biruś i kapelan Garnizonu Bielsko-Biała - ks. kpt. Krzysztof Ziobro - Proboszcz Wojskowej Parafii, który wręczył pamiątkowy ryngraf Parafii Pasterzowi Wojskowej Diecezji.

Śp. mjr Aleksander Tarnawski urodził się 8 stycznia 1921 roku w niewielkiej miejscowości Słocinie w powiecie rzeszowskim. W 1938 r. ukończył gimnazjum w Chorzowie i rozpoczął studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Lwowskiego. Po wybuchu wojny, w październiku 1939 r. przedostał się przez Węgry do Francji, gdzie został przydzielony do 1. Dywizji Grenadierów. Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii dostał przydział do 16. Brygady Pancernej, gdzie szkolono go do zadań specjalnych, a później 1. Dywizji Pancernej. Przeszedł intensywne szkolenie dla cichociemnych - żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych. Ich zadaniem była walka partyzancka z Wehrmachtem i jednostkami specjalnymi Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy. Cichociemni zajmowali się też organizacją i szkoleniem ruchu oporu w kraju. Po zakończeniu ćwiczeń w Wielkiej Brytanii i po desancie do Polski, Tarnawski dostał przydział do okręgu AK Nowogródek. Należał do komandosów polskiego podziemia, był oficerem Armii Krajowej, kapitanem broni pancernej, wykonywał trudne misje konspiracyjne.

Podczas działań wojennych nosił pseudonimy „Upłaz” i „Wierch”. Był kilkakrotnie odznaczany Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Uhonorowano go również Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem „Pro Patria” oraz szablą oficerską. W 1945 r. dostał pracę w Polskim Radiu w Warszawie. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Gliwicach, ukończył chemię na Politechnice Śląskiej. Całe życie zawodowe związał ze Śląskiem - z Politechniką Śląską, Instytutem Metali Nieżelaznych i Instytutem Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach. We wrześniu 2014 po 70. latach od zrzutu do kraju ponownie skoczył ze spadochronem, tym razem z żołnierzami GROM. Aleksander Tarnawski zmarł 4 marca br. w Gliwicach w wieku 101 lat. Spoczął na cmentarzu w Bielsku-Białej.